Команда проекту

Алла Винярська

Томаш Гурскі

Пйотр Руцкі

Збігнєв Врублєвскі

Роман Строконь

Ганна Данко

  

Волонтери проекту

Антон Гамота

Наталія Криничанка

 

Магдалєна Боурдо

 

Beneficjar wiedący

Za panowania Cesarza Józefa II zreformowano szkolnictwo w Austrii (1773), zgodnie z którym w całym imperium miały istnieć tylko trzy uniwersytety: w Wiedniu, Pradze i Lwowie. Uniwersytet Lwowski, który uzyskał rangę uniwersytetu dopiero w październiku 1784 r., wiąże się z początkami nauczania weterynarii (1661), a także rozwojem weterynarii i spraw weterynaryjnych w Galicji w ogóle, a we Lwowie w szczególności. Początkowo planowano otworzyć we Lwowie samodzielną szkołę weterynaryjną, podobną do szkoły w Wiedniu, ale ograniczono się do otwarcia piątego wydziału - Katedry Medycyny Weterynaryjnej - na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu. Pierwszym profesorem i kierownikiem Katedry Medycyny Weterynaryjnej był Jurij Chmel (1747-1805), uczeń Wiedeńskiej Szkoły Weterynaryjnej. Jest także autorem pierwszych prac z zakresu weterynarii we Lwowie. Wśród następców prof. Yuri Khmel powinien nazywać się Anton Buchmüller, Franz Lautner, Joseph Schultes, Franz Eckel. Starania lwowskich profesorów weterynarii o utworzenie we Lwowie samodzielnej szkoły weterynaryjnej rozpoczęły się w 1818 roku. Długofalowe aspiracje lwowskich uczonych zakończyły się sukcesem po reformie cechowych szkół zawodowych w Europie Zachodniej i Środkowej w 1791 roku. Na początku roku szkolnego 1881/1882 we Lwowie otwarto wreszcie Szkołę Weterynaryjną. Jej oficjalna pełna nazwa brzmiała: Cesarsko-Królewska Szkoła Weterynaryjna ze szkołą kucia koni z przychodnią-szpitalem dla zwierząt we Lwowie. Profesor Peter Seifman (1823-1903), były dyrektor Warszawskiej Szkoły Weterynaryjnej oraz założyciel i dyrektor Kazańskiego Instytutu Weterynaryjnego, został mianowany dyrektorem szkoły 1 października 1881 roku. W tym samym czasie zostali przyjęci profesorowie Henryk Kadyi i Antoni Barański. Szkoła znajduje się na terenie obecnego Wydziału Medycyny Weterynaryjnej i składała się z budynku edukacyjnego, stajni, prosektorium i kuźni. Cztery lata później, 19 lutego 1885 r., uczelnia wydała pierwsze pięć dyplomów weterynaryjnych.

Budynki dawnej fabryki Schumana (przeprojektowane i ukończone), w których mieściła się Szkoła Weterynaryjna, nie spełniały normalnych warunków kształcenia studentów i pracy naukowej profesorów. Uczniowie szkoły nie odbyli odpowiedniego przygotowania, ponieważ do szkoły przyjmowano uczniów z niepełnym wykształceniem średnim, nauka trwała tylko trzy lata, szkoła nie miała uprawnień do nadawania stopni naukowych. Dlatego profesorowie Peter Seifman, Genryk Kadyi i Josef  Spielman podjęli inicjatywę zrównania Szkoły Weterynaryjnej z uniwersytetem. Propozycje profesorów lwowskich doprowadziły do ​​reformy całego szkolnictwa weterynaryjnego w Austrii. Uchwałą z grudnia 1896 r. Lwowska Szkoła Weterynaryjna otrzymała od 1 października 1897 r. status szkoły wyższej (akademii), przy odpowiednim wzroście liczby nauczycieli i rocznych funduszach. Teraz kandydaci musieli ukończyć szkołę średnią z maturą, okres studiów trwał do 4 lat. We wrześniu 1908 r. uczelnia otrzymała prawo do nadawania stopni naukowych - doktora medycyny weterynaryjnej, a za szczególne zasługi - tytuł doktora honoris causa. Od 1909 r. wybierany był spośród swoich profesorów na dwuletnią kadencję. Pierwszym wybranym rektorem Lwowskiej Akademii Weterynaryjnej został profesor Joseph Spielman (1855-1920).

Przed I wojną światową, oprócz pierwszych trzech założycieli, w akademii pracowali znani profesorowie: Stanisław Krulikowski, Wołodymyr Kulczycki, Zygmunt Markowski, Pawło Kretowycz i Teofil Hołobut. W 1917 r. został wybrany rektorem akademii prof. Wołodymyr Kulczycki (1862-1936), pierwszy ukraiński rektor, człowiek wiedzy encyklopedycznej, światowej sławy anatom i orientalista.

W latach 1881-1918 wykształcenie weterynarza otrzymało 420 Galicjan, a do 1918 roku Uniwersytet Państwowy ukończyło łącznie 511 lekarzy weterynarii, z których większość pracowała w Galicji. W wyniku ich pracy w Galicji radykalnie zmieniły się warunki weterynaryjno-sanitarne, zmniejszyły się straty żywca w wyniku zarazy, zwiększył się inwentarz żywy, zwiększył się jego eksport za granicę.

Po wyzwoleńczej walce galicyjskich Ukraińców z ówczesną Polską (1918-1919) prawie 40 byłych żołnierzy Ukraińskiej Armii Galicyjskiej ukończyło studia weterynaryjne w Brnie (Czechosłowacja), niektórzy studiowali w Jugosławii, ponieważ młodzież ukraińska w Galicji bojkotowała polską szkoły w proteście przeciwko okupacji Ukrainy.

W październiku 1919 wznowiono studia w akademii. 12 grudnia 1922 roku akademia została przemianowana na Lwowską Akademię Medycyny Weterynaryjnej, która trwała do jesieni 1939 roku. Szczególne miejsce w historii Polskiej Akademii zajmuje prof. Waclaw Moraczewski (1867-1950), słynny biochemik, utalentowany pedagog, osoba publiczna, krytyk literacki, koneser sztuki i muzyki oraz sportowiec. Był kuratorem Towarzystwa Vatra, miał znaczący wpływ na powstanie ukraińskiego pisarza Wasyla Stefanyka oraz na rozwój naukowy ukraińskiego naukowca Stefana Grzyckiego (1900-1976), którego nazwisko nosi dziś Narodowy Uniwersytet Medycyny Weterynaryjnej i Biotechnologii.

W okresie międzywojennym akademia cieszyła się wysokim prestiżem międzynarodowym. W Europie znani byli tacy naukowcy z akademii, jak profesorowie Wacław Moraczewski, Andrij Klisiecki, Kazimierz Szczudłowski, Tadei Olbricht i Alfred Trawiński.

Jesienią 1939 r. Polska została zajęta przez hitlerowskie Niemcy, w wyniku czego Lwowska Akademia Medycyny Weterynaryjnej stała się Lwowskim Instytutem Weterynaryjnym. Prof. został dyrektorem instytutu. Iwan Chinchenko (1905-1993), znany naukowiec i osoba publiczna, zrobił wszystko, co możliwe, aby instytut stał się ukraiński nie tylko pod względem formy, ale i treści.

Lata wojny i powojenne były dla akademii trudne i tragiczne. W celu obniżenia jakości specjalistów słowiańskich administracja niemiecka ograniczyła status wyższych uczelni lwowskich do kursów zawodowych, po których nie wydawano dyplomy, tylko świadectwa. Kierownikami kursu byli niemieccy profesorowie Otto Gaberzang, a następnie Jürgen Witte.

W 1944 roku, po wyzwoleniu Lwowa, ta placówka oświatowa wznowiła działalność jako instytut, a w 1949 otwarto drugi wydział - zootechniczny (od 1956 - zooinżynieria, od 2003 biologiczno-technologiczny). W warunkach niepodległej Ukrainy otwarto trzeci wydział - sanitarno-techniczny (1991), od 2004 r. technologia żywności, w 2002 r. czwarty - ekonomia i zarządzanie.

Zmiany nastąpiły, gdy w 1957 r. dyrektorem instytutu został kijowski profesor Danyło Wasylenko. Instytut mówił w jego imieniu po ukraińsku. Następca prof. Danyło Wasylenko został prof. Stepan Stoyanovsky (od 1965 do 1989). Pod jego kierunkiem zdecydowana większość nauczycieli uczyła po ukraińsku. Pełne przejście na język ukraiński w zakresie pracy oświatowej, naukowej i urzędniczej zostało przeprowadzone pod kierunkiem rektora prof. Roman Kravtsiv (od lutego 1989).

Lwowski Narodowy Uniwersytet Medycyny Weterynaryjnej i Biotechnologii im. Stefana Grzyckiego jest najstarszą uczelnią wyższą o tym profilu na Ukrainie i w Europie.

 

Zadania Partnerów w projekcie

Dla pomyślnej realizacji projektu rola każdego z partnerów jest następująca:

GB będzie odpowiedzialne za koordynację współpracy trzech partnerów podczas realizacjj projektu: dwóch szkoleń, digitalizacji, organizacji i przeprowadzenia weekendów weterynaryjnych, koncepcji rozwoju wszystkich działań.

Dwa szkolenia dla bibliotekarzy i archiwistów z zakresu digitalizacji. Digitalizacja najcenniejszych materiałów. Prezentacja zdigitalizowanych materiałów dla wszystkich zainteresowanych (katalog - zostanie przygotowany w wersji elektronicznej i papierowej), opracowanie i przetestowanie trasy turystycznej opartej na historii weterynarii na uczelni, organizacja i przeprowadzenie weekendu weterynaryjnego we Lwowie (piknik naukowy , wystawa, performance artystyczny, zatwierdzenie trasy turystycznej); udostępnia treści informacyjne na swojej stronie internetowej oraz na stronie projektu na Facebooku, przygotowywanie publikacji do czasopism i publikacji branżowych, prezentację katalogu i przewodnika turystycznego.

Lubelska Izba Medycyny Weterynaryjnej (Lublin, Polska) – nadzór nad prawidłowym przebiegiem projektu przez partnerów, zaangażowanie polskiego zespołu. Izba Lubelska odpowiada za uczestnictwo w spotkaniach online i offline; zapewnia prace nad digitalizacją; realizuje zagospodarowanie, organizację i wypełnienie historycznego kątka; odpowiada za organizację i organizację weekendu weterynaryjnego w Lublinie (piknik naukowy, wystawa, otwarcie kącika historycznego); udostępnia treści informacyjne na swojej stronie internetowej oraz na stronie projektu na Facebooku, przygotowuje publikację do fachowego czasopisma.

Podkarpacka Izba Medycyny Weterynaryjnej (Przemyśl, Polska) – nadzór nad prawidłowym przebiegiem projektu przez partnerów, zaangażowanie polskiego zespołu. Izba Podkarpacka odpowiada za uczestnictwo w spotkaniach online i offline; zapewnia prace nad digitalizacją; realizuje zagospodarowanie, organizację i wypełnienie historycznego kątka; odpowiada za organizację i organizację weekendu weterynaryjnego w Lublinie (piknik naukowy, wystawa, otwarcie kącika historycznego); udostępnia treści informacyjne na swojej stronie internetowej oraz na stronie projektu na Facebooku, przygotowuje publikację do fachowego czasopisma.

Гамота Антон Андрієвич

Роль у проекті: волонтер

Експерт-консультат з ветеринарної медицини

Відповідний досвід

Освіта:Львівський зооветеринарний інститут (1968р), кандидат біологічних наук (1984р), доцент кафедри хірургії Львівського зооветеринарного інституту (1987).

Завідувач кафедри хірургії (1993 - 1999рр.). У 1975р., разом із працівниками кафедри, долучився до збереження підков, їх реставрації та поповнення колекції, у яку у 30-40-их роках ХХст. заклали професори Павло Кретович, Казимир Щудловський з своїм батьком. Провів опис колекції підков та долучився до створення єдиного у Європі  Музею підков (1981р.), про що зроблено записи у книзі: Львівська Академія Ветеринарної Медицини імені С.З.Гжицького (1784-2000).-Львів: Модерн-2, 904 с. + 16 с., іл. (авторський колектив). Впродовж, більш як, 40 років досліджує історію ветеринарної медицини та тісно співпрацює з лікарями ветеринарної медицини Республіки Польща. За плідну співпрацю нагороджений різноманітними відзнаками у тому числі: найвищою відзнакою Польської Лікарсько-Ветеринарної Крайової Ради “Meritus” (відзнака, яку отримало 15 іноземців за час 100-річної діяльності Палати), відзнаками регіональних Лікарсько-Ветеринарних Палат.

Співавтор більше як 70 наукових публікацій, у тому числі і історичних:

•        LWOWSKI KOŃ TRAMWAJOWY JAKO PACJENT  Zbigniew Wróblewski, Antoni Gamota; Dawnia medycyna i weterynaria, materiały Konferencji, Chełmno, 2011r. s. 367-368

•        HISTORIA LWOWSKIEJ UCZELNI WETERYARYJNEJ I OCALENIE JEJ ZASOBÓW HISTORYCZNYCH Antoni Gamota   Dawnia medycyna i weterynaria, materiały Konferencji, Chełmno, 2011r. s. 449-458

•        DZIAŁALNOŚĆ PROFESORA JÓZEFA SZPILAMANA, PIERWSZEGO REKTORA AKADEMII WETERYNARYJNEJ WE LWOWIE, W 90–TĄ ROCZNICĘ ŚMIERCI Antoni Gamota, Zbigniew Wróblewski   Dawnia medycyna i weterynaria, materiały Konferencji, Chełmno, 2011r. s. 459-468

•        PROFESOR STANISŁAW KRÓLIKOWSKI - CHIRURG WETERYNARYJNY, HISTORYK I WYBITNY PEDAGOG Zbigniew Wróblewski, Antoni Gamota Dawnia medycyna i weterynaria, materiały Konferencji, Chełmno, 2011r. s. 663-673

•        Na spotkanie z Klio. Historia medycyny weterynaryjnej - zdarzenia i ludzie / Polske Towapzystwo Nauk Weterynaryjnych. Oddzial Lomzynsko-Ostrolecki : Polske Towarzystwo Nauk Weterynaryjnych , 2012. - С. 89-95.

•        Piotr Boczkowski - zasluźony polski lekarz weterynarii doktor Honoris causa Akademii Weterynaryjnej we Lwowie [Текст] : ст. / A. Gamota, Z. Wróblewski // Na spotkanie z Klio. Historia medycyny weterynaryjnej - zdarzenia i ludzie / Polske Towapzystwo Nauk Weterynaryjnych. Oddzial Lomzynsko-Ostrolecki : Polske Towarzystwo Nauk Weterynaryjnych , 2012. - С. 97-102.

•        На шляху прогресу: від кафедри до університету. Гамота А.А., Тимочко М.М. Науковий вісник ЛНУВМБТ імені С.З.Гжицького, 2015р https://cyberleninka.ru/article/n/ot-pervoy-kafedry-veterinarii-v-vostochoy-evrope/viewer

•        “Profesor Józef Szpilman, pierwszy rektor Akademii Weterynaryjnej we Lwowie” Antoni Gamota , Zbigniew Wróblewski: życie weterynaryjne 92(10). 2017, ст. 759-763

•        “Lwów – Genius loci medycyny weterynaryjnej”Paweł Sysa, Zbigniew Wróblewski, Antoni Gamota, Alla Vyniarska. Матеріали міжнародної українсько-польської конференції “Львівська академія ветеринарної медицини – історична спадщина ветеринарної медицини народів Східної Європи” 30.11.2018 -01.12.2018рр. Львів

•        Profesor med. Jerzy Stanisław Alexandrowicz, kierownik Katedry Histologii, rektor Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie. Sysa Paweł, Gamota Antoni, Wencki Radosław. Lwowska Akademia Medycyny Weterynaryjnej : weterynaryjne dziedzictwo historyczne narodów Europy Środkowo-Wschodniej : międzynarodowa ukraińsko-polska konferencja, Lwów, 30.11.2018-01.12.2018 : materiały konferencyjne.S. 25-27

•        “Międzynarodowy charakter polskojęzycznej Lwowskiej Uczelni Weterynaryjnej”Zbigniew Wroblewski, Antoni Gamota, Paweł Sysa, Alla Vynjarska, Marek Kubica. Матеріали міжнародної українсько-польської конференції “Львівська академія ветеринарної медицини – історична спадщина ветеринарної медицини народів Східної Європи” 30.11.2018 -01.12.2018рр. Львів

Організатор та співорганізатор міжнародних історичних конференцій:

•        Міжнародна українсько-польська конференція «Історія розвитку ветеринарної освіти у Львові» (1784-1914роки), 19-20 вересня 2012р

•        українсько-польського семінару «Історична спадщина України та Польщі у ветеринарній освіті» 15-17листопада 2017. Львів

•        - міжнародної українсько-польської конференції “Львівська академія ветеринарної медицини – історична спадщина ветеринарної медицини народів Східної Європи” 30.11.2018 -01.12.2018рр. Львів

•        конференція присвячена 135-річчю заснування кафедри хірургії зі школою підковування коней та клінікою-стаціонаром для тварин при Цісарсько-королівській школі у Львові, червень 2019р

Знання та навички: Знання у галузі ветеринарії, історії ветеринарної медицини, вміння організовувати події, заходи

Знання мов: українська - вільно, польська - вільно, німецька - рівень А2, Особисті якості: відповідальність, працьовитість, гнучкість у командній роботі.

 

Винярська Алла Вікторівна

Роль у проекті

Головний координатор

Відповідний досвід

Освіта: Львівська академія ветеринарної медицини (1995р)

кандидат ветеринарних наук (2006р),підготовка до захисту наукової

 роботи на ступінь: доктор ветеринарних наук

Досвід роботи: з 2003р до сьогодні доцент кафедри фармакології та токсикології Львівського національного університету ветеринарної медицини та біотехнологій імені С.З.Гжицького.

Досвід роботи

Організатор:

•        міжнародного семінар «Діагностика у дерматології» 10 травня 2014р

•        міжнародної науково-практична конференції «Сучасні підходи до профілактики та лікування захворювань сільськогосподарських тварин.  Перспективи створення приватної ветеринарної служби» 13 червня 2014р.

Співорганізатор:

-  XLIX міжнародної  історичної конференції (Музеї Клюка, м. Цєхановєц, Республіка Польща, вересень 23-25 жовтня 2010р,       

- міжнародної українсько-польська конференції «Історія розвитку ветеринарної освіти у Львові» (1784-1914роки), 19-20 вересня 2012р. Львів

- міжнародного семінару «Проблеми АЧС і ветеринарного нагляду у Польщі та Україні», 17-19 лютого 2017р. Львів

- українсько-польського семінару «Ветеринарне забезпечення здоров’я екзотичних тварин та риби», 17 лютого 2017р. Львів

- українсько-польського семінару «Історична спадщина України та Польщі у ветеринарній освіті» 15-17листопада 2017. Львів

- міжнародної українсько-польської конференції “Львівська академія ветеринарної медицини – історична спадщина ветеринарної медицини народів Східної Європи” 30.11.2018 -01.12.2018рр. Львів

-  семінару «Антибіотикорезистентність мікроорганізмів. Загрози», ЛЬвів, 07.05 - 9.05.2019

- круглого столу «Використання лабораторних тварин у наукових дослідженнях. Стандарти Європейського Союзу» 25 лютого 2020р

- круглого столу «Доступні ліки для тварин» в рамках Всеукраїнської акції, 27 лютого 2020р.

- міжнародної науково-практичної конференції «Український та міжнародний досвід здійснення людино-тваринної взаємодії у каністерапії» 6-7 лютого 2021 р. (конференція реалізувалась в рамках  наукових конференцій  з проблем вищої освіти і науки в системі Міністерства освіти і науки України запланованих на 2021 рік.)

Досвід написання проектів:

Проект “Інноваційний підхід до історичної спадщини: наукова спадщина ветеринарної медицини українсько-польського пограниччя” розроблено спільно з партнерами (Любельська та Підкарпатська Палати ветеринарних лікарів) та подано в рамках Другого набору проектів до  Програми транскордонного співробітництва Польща-Білорусь-Україна (2018р). Проект не отримав достатньо високу оцінку. Спільно з партнерами доопрацьовану та  поправлену заявку подали на 3-ій конкурс проектних заявок (2019р). Проект отримав фінансування. Роль в проекті: керівник проекту.

Участь у конференціях,  тренінгах, круглих столах та розробках програм з них:

-         «Hucul horse in the culture of Carpathians» Cross – border Cooperation Programme Poland – Belarus – Ukraine 2007-2013. 12-18.05.2014

-         Міжнародна науково-практична конференція «Сучасні підходи до профілактики та лікування захворювань сільськогосподарських тварин.  Перспективи створення приватної ветеринарної служби» 13 червня 2014р.

-         Training «Origins, types, trends of selection and use of the hucul breed horses» Cross – border Cooperation Programme Poland – Belarus – Ukraine 2007-2013. 28-30.10.2014р

-         «Metody prygotowania i pracy z młodym koniem huculskim w kontekscie polowych prób dzielności (wstępna, zasadnicza) wierzchowej i zaprzęgowej» Cross – border Cooperation Programme Poland – Belarus – Ukraine 2007-2013. 10-16.11.2014р.

-  Участь у засіданнях робочої комісії Міської ради щодо безпритульних тварин

- Участь у розробці програми регулювання чисельності безпритульних тварин у м. Львові на 2015-2020 у розділі «Дія Програми ВВСВ (+адопція) у прилеглих до Львова районах

 - Конференція присвячена 135-річчю заснування кафедри хірургії зі школою підковування коней та клінікою-стаціонаром для тварин при Цісарсько-королівській школі у Львові, червень 2019р

Публікації (історична тематика):

-XLIX міжнародна історична конференція „Wybrane problemy zywienia i rozrodu koni. Historyczny aspekty” Ciechanow. 23-25 жовтня 2010

(наукова тематика):

-        Alla Vyniarska, Tetiana Kuzmina. 2018. Prevention and control of anthelmintic resistance development in parasites of horses. Матеріали конференції Львівсько-Вроцлавська ветеринарна школа, Вроцлав, 237-241. https://doi.org/10.30825/4.6.2018

- Alla Vyniarska, Hubert Ziółkowski, Hanna Madej‐Śmiechowska, Jerzy J. Jaroszewski "The pharmacokinetics and antiparasitic activity of ivermectin in Hutsul and Toric horses". 2020. Journal of Veterinary Pharmacology and Therapeutics, United Kingdom.

Стажування:

•        Вармінсько-Мазурський Університет, Республіка Польща, 2016р, 2018р

•        Головна школа сільського господарства в Варшаві, Республіка Польща, 2019р.

Знання та навички: Знання у галузі ветеринарії, історії ветеринарної медицини, вміння організовувати події та заходи

Знання мов: українська - вільно, польська - вільно, англійська - рівень А2

Особисті якості: відповідальність, працьовитість, оптимізм за будь-якої ситуації, стійкість у стресових ситуаціях, гнучкість у командній роботі.

Девіз: все буде добре.

 

Ałła Vyniarska - główny koordynator

Edukacja: Lwowska Akademia Medycyny Weterynaryjnej (1995)

Kandydat Nauk Weterynaryjnych (2006), przygotowanie do obrony naukowej

 praca na stopień: Doktor Nauk Weterynaryjnych

Doświadczenie zawodowe: od 2003 do chwili obecnej docent Katedry Farmakologii i Toksykologii Lwowskiego Narodowego Uniwersytetu Medycyny Weterynaryjnej i Biotechnologii im. SZ Grzyckiego.

Doświadczenie

Organizator:

• międzynarodowe seminarium „Diagnostyka w dermatologii” 10 maja 2014 r.

• Międzynarodowa konferencja naukowo-praktyczna „Nowoczesne podejścia do profilaktyki i leczenia chorób zwierząt gospodarskich. Perspektywy powstania prywatnej służby weterynaryjnej „13 czerwca 2014 r.

Współorganizator:

- XLIX Międzynarodowa Konferencja Historyczna (Ciechanowiec, Rzeczpospolita Polska, 23-25 ​​września 2010 r.

- Międzynarodowa konferencja ukraińsko-polska „Historia rozwoju szkolnictwa weterynaryjnego we Lwowie” (1784-1914), 19-20 września 2012 r. Lwów

- Szkolenie międzynarodowe „Problemy ASF i nadzoru weterynaryjnego w Polsce i Ukrainie”, 17-19 lutego 2017 r. Lwów

- Szkolenie ukraińsko-polskie „Zdrowie weterynaryjne zwierząt egzotycznych i ryb”, 17 lutego 2017 r. Lwów

- Szkolenie ukraińsko-polskie „Dziedzictwo historyczne Ukrainy i Polski w edukacji weterynaryjnej” 15-17 listopada 2017 r. Lwów

- Międzynarodowa konferencja ukraińsko-polska „Lwowska Akademia Medycyny Weterynaryjnej – historyczne dziedzictwo medycyny weterynaryjnej narodów Europy Wschodniej” 30.11.2018 r. – 1 grudnia 2018 r. Lwów

- Szkolenie „Oporność drobnoustrojów na antybiotyki. Zagrożenia », Lwów, 7 maja - 9 maja 2019

- Szkolenie „Wykorzystanie zwierząt laboratoryjnych w badaniach. Normy Unii Europejskiej „25 lutego 2020 r.

- Szkolenie „Dostępne leki dla zwierząt” w ramach akcji ogólnoukraińskiej, 27 lutego 2020 r.

- Międzynarodowa konferencja naukowo-praktyczna „Ukraińskie i międzynarodowe doświadczenia interakcji człowiek-zwierzę” 6-7 lutego 2021

Udział w konferencjach, szkoleniach:

- „Koń huculski w kulturze Karpat” Program Współpracy Transgranicznej Polska-Białoruś-Ukraina 2007-2013. 12-18.05.2014

- Międzynarodowa konferencja naukowo-praktyczna „Nowoczesne podejścia do profilaktyki i leczenia chorób zwierząt gospodarskich. Perspektywy powstania prywatnej służby weterynaryjnej „13 czerwca 2014 r.

- Szkolenie „Pochodzenie, rodzaje, trendy doboru i wykorzystania koni rasy huculskiej” Program Współpracy Transgranicznej Polska - Białoruś - Ukraina 2007-2013. 28-30.10.2014

- „Metody przygotowania i pracy z młodym koniem huculskim w kontekście działań terenowych (wstępnych, nasadzeń) hodowli i zaprzęgu” Program Współpracy Transgranicznej Polska – Białoruś – Ukraina 2007-2013. 10-16.11.2014

- Udział w posiedzeniach komisji roboczej Rady Miejskiej dotyczący bezdomnych zwierząt

- Udział w opracowaniu programu regulacji liczby bezdomnych zwierząt we Lwowie na lata 2015-2020

 - Konferencja poświęcona 135 rocznicy powstania Oddziału Chirurgicznego ze szkołą podków i przychodnią dla zwierząt przy Szkole Cesarsko-Królewskiej we Lwowie, czerwiec 2019

Publikacje (tematyka historyczna):

-XLIX міжнародна історична конференція „Wybrane problemy zywienia i rozrodu koni. Historyczny aspekty” Ciechanow. 23-25 жовтня 2010

(наукова тематика):

-        Alla Vyniarska, Tetiana Kuzmina. 2018. Prevention and control of anthelmintic resistance development in parasites of horses. Матеріали конференції Львівсько-Вроцлавська ветеринарна школа, Вроцлав, 237-241. https://doi.org/10.30825/4.6.2018

- Alla Vyniarska, Hubert Ziółkowski, Hanna Madej‐Śmiechowska, Jerzy J. Jaroszewski "The pharmacokinetics and antiparasitic activity of ivermectin in Hutsul and Toric horses". 2020. Journal of Veterinary Pharmacology and Therapeutics, United Kingdom.

Staży:

• Uniwersytet Warmińsko-Mazurski, Rzeczpospolita Polska, 2016, 2018

• Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, Rzeczpospolita Polska, 2019.

Wiedza i umiejętności: Wiedza z zakresu weterynarii, historii weterynarii, umiejętność organizowania imprez i zajęć

Znajomość języków: ukraiński - biegle, polski - biegle, angielski - poziom A2

Cechy osobowe: odpowiedzialność, pracowitość, optymizm w każdej sytuacji, odporność w sytuacjach stresowych, elastyczność w pracy zespołowej.

 

 

 

Томаш Гурський,

Роль у проекті

Координатор

Відповідний досвід

 Президент Любельської Палати лікарів ветеринарної медицини.

Народився у 1955 році в місті Студзянки, Любельське воєводство. Закінчив початкову школу. У 1974 році він закінчив середню школу в місті Бихава, і того ж року розпочав навчання на ветеринарному факультеті аграрної академії в Любліні. У 1979 році отримав диплом лікаря ветеринарної медицини. Закінчивши навчання та пройшовши стажування, почав працювати лікарем ветеринарної медицини у м. Баторка. Після двох місяців роботи призваний на військову службу, в цей час впроваджено на території Польщі військовий стан. В армії отримав звання старшого лейтенанта, а в травні 1982 року повернувся на роботу до м. Баторка. Спочатку працює начальником відділу, а згодом - начальником ПЗЛЗ. Після політичних змін, починаючи з 1990 року, разом із колегою заснував компанію, в рамках якої він здійснює ветеринарну діяльність. З 1995 році і до сьогодні, працює у власному ветеринарному кабінеті в Студзянках.

Томаш Гурський має дві спеціалізації - з хвороб свиней та відтворення тварин.

У професійному самоврядуванні з самого початку.

Учасник усіх загально польських зїздів лікарів ветеринарної медицини. У першій каденції  обраний членом Ради Національної Палати лікарів ветеринарної медицини, наступні три каденції – керівник комісії з питань професійної відповідальності.

Томаш Гурський, є президент Любельської Палати лікарів ветеринарної медицини впродовж трьох каденцій, впродовж п’яти каденцій член Ради Національної Палати лікарів ветеринарної медицини, двічі член президії Ради, Голова Надзвичайного комітету зі створення Інспекції безпеки харчових продуктів. Він був членом Національного комітету спеціалізації протягом двох термінів та членом його Президії протягом одного терміну, член комісії «Bene de Veterinaria Meritus».

Голова Комунальної Ради в Закржувку, член Любельського сейму, член Президії сейму та Голова Комітету охорони здоров’я. Впродовж 5 років Голова наглядової ради шпиталю ім. Кардинала Стефана Вишинського в м. Люблін.

В особистому житті Томаш Гурський чоловік і батько чотирьох дітей, один з синів – лікар ветеринарної медицини. Власник ферми, до якої він ставиться як до хобі. Цікавиться історією ветеринарної медицини.

 

Tomasz Górski– koordynator w projekcie

Izba Lubelska Lekarsko-Weterynaryjna w Lublinie

Lekarz weterynarii Tomasz Górski, Prezes Lubelskiej Izby lekarsko-Weterynaryjnej urodził się w 1955 r. w miejscowości Studzianki, która położona jest w województwie lubelskim. Tu też ukończył szkolę podstawową. W 1974 r. zdał maturę w Liceum Ogólnokształcącym w Bychawie i w tym też roku rozpoczął studia na wydziale weterynaryjnym Akademii Rolniczej w Lublinie. W 1979 r. uzyskał dyplom lekarza weterynarii. Po skończeniu studiów i odbytym stażu rozpoczął pracę w PZLZ w Batorzu. Po dwóch miesiącach pracy został powołany do służby wojskowej, w której zastał go stan wojenny. W wojsku otrzymał stopień podporucznika i w maju 1982 r. wraca do pracy w PZLZ w Batorzu. Początkowo pracuje jako ordynator, a później jako kierownik PZLZ. Po przemianach ustrojowych od 1990 r. zakłada z kolegą spółkę, w ramach której prowadzi działalność weterynaryjną w budynkach danego PZLZ. W 1995 r. rozpoczyna działalność we własnym gabinecie weterynaryjnym w Studziankach, która prowadzi do dnia dzisiejszego i obecnie zatrudnia dwóch lekarzy weterynarii.

Posiada dwie specjalizacje, z chorób świń i rozrodu zwierząt. W samorządzie zawodowym jest od samego początku. Był uczestnikiem wszystkich Krajowych Zjazdów Lekarzy Weterynarii. W pierwszej kadencji był członkiem Okręgowej Rady Lekarsko – Weterynaryjnej, następnie przez trzy kadencje Rzecznikiem Odpowiedzialności Zawodowej. Obecnie jest Prezesem Lubelskiej Izby Lekarsko- Weterynaryjnej, którą to funkcje pełni również przez 3 kadencje. Był też przez cztery kadencje i jest nadal członkiem Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej i dwukrotnie członkiem jej Prezydium. Pełnił funkcję przewodniczącego Nadzwyczajnej Komisji w sprawie powstania Inspekcji Bezpieczeństwa Żywności. Przez dwie kadencje był członkiem Krajowej Komisji do spraw specjalizacji i przez jedną kadencję członkiem jej Prezydium. Jest również członkiem kapituły medalu „Bene de Veterinaria Meritus”

W samorządzie terytorialnym był Przewodniczącym Rady Gminy w Zakrzówku, członkiem Lubelskiego Sejmiku Samorządowego i członkiem jego Prezydium oraz Przewodniczącym Komisji Zdrowia tegoż Sejmiku. Przez 5 lat był przewodniczącym rady nadzorczej Szpitala im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego przy ul. Kraśnickiej w Lublinie.

W życiu prywatnym jest mężem i ojcem czwórki dzieci, wśród których syn jest również lekarzem weterynarii. Posiada również gospodarstwo rolne, które traktuje jako hobby.